Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2007

Και νόμιζα πως ξέρω,πως είναι...


έξη μέρες πριν, συζητούσαμε, στο μπαλκόνι σου, πίνοντας εκείνο το μαγικό γαλλικό κρασί , τι φουστάνι θα φορούσα , απόψε στην πρεμιέρα .
Μου είπες : Οτιδήποτε εκτός από μαύρα !

Λυπάμαι , αλλά σήμερα , δεν αντέχω να φορέσω , οτιδήποτε άλλο, εκτός από μαύρα

Την ταινία σου, την ταινία μας, που μιλάει για την απώλεια , την αγάπησα ,
γιατί έχω θάψει στο χώμα , εκείνους που με μεγάλωσαν, εκείνους που με δίδαξαν, εκείνους που ήταν μικρότεροι από εμένα και όμως έφυγαν , με τρόπο αφύσικο και τραγικό , νωρίτερα από μένα .

Και νόμιζα πως ξέρω , πως είναι .

Έχω , θάψει στην καρδιά μου , εκείνον που αγάπησα και εκείνον που απώλεσα πριν καν τον αποχτήσω.
Και νόμιζα πως ξέρω , πως είναι .

Έπειτα ήρθε η φωτιά …
Και τώρα, βιώνω μια άλλη μορφή απώλειας, που δεν φανταζόμουν ότι υπήρχε, που με υπερβαίνει.

Γιατί η γενιά μου , δεν πέρασε πόλεμο.
Ότι , έχει δει στις ταινίες και στα δελτία ειδήσεων .

Με ρωτάνε, αν κάηκε το σπίτι μου και απαντώ ,στην αρχή όχι και μετά ναι.

Γιατί , ξέρεις, το σπίτι γλίτωσε αλλά κάηκε μαζί με όλα τα άλλα και ένα δάσος , που ήταν σπίτι μου , όλα τα καλοκαίρια της , ζωής μου.
Το δάσος του Καϊάφα.

Και τώρα δεν ξέρω, πώς και που , να θάψω ένα δάσος.

Ξέρω μόνο ότι δεν θα το αναπνεύσω ξανά, και δεν θα το μυρίσω, δεν θα το περπατήσω και δεν θα χαϊδέψω τους κορμούς του Πεύκων του ,που τα χάιδευα , όπως τα κορμιά των εραστών ,.

Δεν θα με ξανατσιμπήσουν οι πεσμένες πευκοβελόνες του και δεν θα στεφανώνει πια την αρχαία λίμνη του, που ημέρευε την ψυχή μου , τις άγριες μέρες.

Δεν θα με τυλίγει με την μαγική σιωπή του και δεν θα ξαναδώ την πανσέληνο του Αυγούστου , ξαπλωμένη μέσα του .Αυτή η τελευταία , ήταν κόκκινη ,σαν αν είχε καταπιεί αίμα , μου είπανε.

Δεν θα ξαναγράψω , καθισμένη στο αγαπημένο μου σημείο.

Με ρωτάς , γιατί δεν σβήνω τις φωτογραφίες από την κάρτα μνήμης της φωτογραφικής ,αφού είναι περασμένες στον σκληρό του p.c. και σου λέω , πάντα, κάτι μπορεί να συμβεί και να καταστραφούνε όλα .ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ .
Να που τώρα οι μόνες εικόνες , από τα πατρογονικά μου , που μου έχουν μείνει , είναι , όσες έχουν αποθηκευτεί στον σκληρό δίσκο του μυαλού μου.

Πώς να κρατήσω ζωντανή την εικόνα από όλο αυτό το πράσινο, να μην μου το ξεθωριάσει ο χρόνος.
Το πράσινο, που ξεκινούσε από βαθύ Κυπαρισσί , περνούσε στο αχνό κίτρινο , στο αυθάδικο λαδί για να καταλήξει στο ασημί, των φύλλων της ελιάς ?


Είμαι μια εγωίστρια του Κερατά ,γιατί , εγώ ξέρεις , την φωτιά την πήρα προσωπικά Επιτέθηκε στους γονείς μου , στους φίλους μου , στα νεογέννητα παιδία τους, στους συγγενείς μου , στους γνωστούς μου ακόμα και στους εχθρούς μου.
Επιτέθηκε στην ατομική μου περιουσία , στην περιουσία όλων μας και έφτασε τελικά στην Ολυμπία να επιτεθεί στην μνήμη και την ιστορία ενός ολόκληρου λαού.
Ζήτησα βοήθεια από τον Θεό και ταυτόχρονα σκέφτηκα δεν υπάρχει .
Η φωτιά , έφτασε στον πύρινα της ύπαρξής μου.

Και έχω ενοχές που δεν ήμουν εκεί, να πολεμήσω, να υπερασπιστώ, να κάνω κάτι .

Εγώ ακόμα, δεν έκλαψα , δεν άρχισα τον θρήνο ,γιατί δεν ξέρω πως …

Μέχρι τώρα , την ανθρώπινη απώλεια , την βίωνα μόνη μου. Το προτιμούσα .

Τώρα ,όμως, χρειάστηκα και άλλους ανθρώπους και ειδικά τους φίλους μου.
Και ήταν όλοι εκεί!
Που , σημαίνει , ότι είχα και άλλα να μάθω ,από την απώλεια .
Όπως να αφήνω τους ανθρώπους , να με πλησιάζουν, λίγο. Καμιά φορά .
Και άλλοι πολλοί , έμαθαν κάτι, τις τελευταίες μέρες , από αυτήν την συλλογική απώλεια. Να βοηθούν τον διπλανό τους. Να κλαίνε για τον ξένο.
Όταν , θα μάθουμε, όλοι, κάτι , τότε ίσως θα απαλλαγούμε από την απώλεια .
Γιατί, θα έχουμε πάρει το μάθημά μας .

το μάθημα,, της απώλεια , για όσους υπηρετούν την τέχνη :

Μην δείχνεις την ασχήμια , όταν μπορείς να δείξεις την ομορφιά .
Αποτύπωσε την , με όποιο τρόπο μπορείς.
Γιατί δεν είναι δεδομένη .Διατήρησε την μνήμη της , διέδωσε την.
Όχι, για σένα , για αυτούς που έρχονται .
Να βρουν , ένα χάρτη να πορευτούν.
Εύχομαι , κάποια μέρα, να επιλέγουμε να μπαίνουμε όλοι ,στην ίδια αίθουσα , στην ίδια ομορφιά ,στην ίδια ζωή .

Υ.Σ : Έστειλα χρήματα και ρούχα , στους πληγέντες .Μαζί έστειλα και τα καινούργια παπούτσια , τα ψηλοτάκουνα, που είχα αγοράσει , για να αρέσω σε κάποιον που νόμιζα ότι θα ήταν απόψε εδώ .
Τα έχωσα στην μαύρη σακούλα, με την ετικέτα τους, ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ
Όποιος τα βρει, να χαμογελάσει λίγο .
Να οραματιστεί το ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ, που θα ξεπηδήσει , μέσα από τις στάχτες .

Ο ¨εκείνος¨ παρών ή απόντας , θα πρέπει να με δεχτεί με τα παλιά μου παπούτσια και τις καινούργιες μου θλίψεις .Αλλιώς , καθόλου.
evgenia

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΕΝΤΑΣΗ ΠΟΥ ΣΕ ΓΕΜΙΖΕΙ ΑΥΤΗ Η ΤΑΙΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ.ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ,ΠΟΥ ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΝΟΧΕΣ ΠΟΥ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ. Η ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ ΑΚΡΟΒΑΤΕΙ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ.ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΜΕ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙ-ΦΩΣ,ΑΝΟΙΧΤΕΣ-ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΠΟΡΤΕΣ,ΚΟΚΚΙΝΟ-ΛΕΥΚΟ ΦΩΣ.
ΙΣΩΣ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΤΩΝ 20 ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΕΤΩΝ.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ 9/8/2007 7:40:09 μμ

Ανώνυμος είπε...

yperoxi ebeiria!! oti prepei gia afti ti dysklo epoxi
magikes eikones yperoxos logos mia spania douleia oxi mono gia elliniko kinimatografo alla gia to pagosmio nomizo Perasa yperoxa syginithika ebnefstika axizei na tin doun osoi den tin exoun dei Oi apo fysi griniarides pou den tous aresei to oreo kai siginisi as apexoun aftoi etsi ki allios apexoun ..ego taftistika sta perissotera simeia tis tainia kai yperoxi fotografia
ERI 31/8/2007 9:09:17 πμ

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο βρε Λουκία. Εξαιρετική δουλειά. Μια σπουδή στο λόγο και τον κινηματογράφο.
Εξαιρετική φωτογραφία.
Υπέροχο concept.
Όσο για τους κακεντρεχείς...
get a life παιδιά
harry
31/8/2007 1:36:05 μμ

Ανώνυμος είπε...

εξαιρετικο δειγμα μιας απολυτα καλλιτεχνικης ταινιας. η ταινια επαναπροσδιοριζει το οτι ο κινηματογραφος ειναι τεχνη, γεγονος που η εμπορευματοποιηση του και το χολιγουντ εχουν κανει πολλους να το ξεχνανε. ως τεχνη λοιπον, μιας και σε ολες τις τεχνες συμβαινει κατι τετοιο, δεν βρισκονται ολοι σε θεση να καταλαβουν το περιεχομενο και τα μηνυματα της. δεν ειναι τυχαιο το γεγονος οτι αλλοι θεωρουν την ταινια τελεια και αλλοι χαλια.
οσον αφορα την ταινια ειναι απολυτα εικαστικη. καμια σχεση με οποιαδηποτε αλλη ελληνικη ταινια που εχει τυχει να δω . ειναι η μονη που τολμαει ισαξια να συγκριθει με το σινεφιλ ευρωπαικο κινηματογραφο. η φωτογραφια ειναι απιστευτη ,καθε πλανο αποτελει μια μοναδικη συνθεση , η οποια μπορει να σε ασποροφησει απο την υπολυπη ταινια. τελος η ταινια διακατεχεται απο ποιητικα διαμαντια που μπορεις να χαθεις στο νοημα τους .
ευχαριστω λουκια για τις μοναδικες στιγμες που μου προσφερες στη σκοτεινη αιθουσα καθ' ολη τη διαρκεια της ταινιας . καλη συνεχεια..
padelis 2/9/2007 6:52:57 μμ

Ανώνυμος είπε...

Σε αντίθεση με τους ήρωες τις ταινίας σου δεν τα πάω πολύ καλά με τα mail κι όλα αυτά- προτιμώ τη ζωντανή συζήτηση. Παρόλαυτά θέλω να σου ξαναπώ συγχαρητήρια για τη δουλειά σου. Το θέμα ιδιαίτερο ακριβώς γιατί οι απώλειές μας είναι καθημερινές και αργούμε να συνειδητοποιήσουμς ότι μόνο αν κοιτάξουμε αυτό που μας πληγώνει στα μάτια μπορούμε να συμφιλιωθούμε μαζί του και να συνεχίσουμε. Η φωτογραφία και τα πλάνα σου ονειρικά, μου άρεσε η balance μεταξύ ρεαλιστικών στιγμών και σουρεαλιστικών-που τελικά είναι μέρος της ζωής μας- και ιδίως οι αντιθέσεις ποιητικής γλώσσας και καθημερινότητας. Χειρίστηκες το όλο θέμα και την κάθε μαρτυρία με σαβασμό και τρυφερότητα.(σημ. Η παρέα που ήταν μαζί μου συγκινήθηκε.) Μπράβο σου! Καλή συνέχεια στο ταξίδι της ταινίας σου και με δύναμη κι επιτυχία για τα επόμενα!

Ανώνυμος είπε...

Το θέμα της απώλειας είναι ανεξάντλητο και λόγω του πρόσφατου χαμού του παππού μου και της ανάγνωσης του βιβλίου " Η μάνα και το νόημα της ζωής" του Irvin Yalom είναι ένα θέμα που με απασχολεί πολύ και βρήκα στην ταινία σας λόγια και εικόνες που με άγγιξαν και με συγκίνησαν. Πραγματικά συγχαρητήρια για την ταινία που μας χαρίσατε.
dimitra

Ανώνυμος είπε...

Χρειαζομαι να σου πω ποσο καλη καπετανισσα εισαι που με ταξιδεψες για πολλοστη φορα! Με τα γραπτα σου, με τις εικονες σου, με την ματια σου. Σε θαυμαζω που ψαχνεις, που δινεις τους αγωνες σου και ζηλευω που τους κερδιζεις. Και μην πεις 'οχι,παντα'. Παντα βγαινεις εξω απο τα βαθεια νερα, παιρνεις μια τεραστια ανασα και ξαναβουτας. Ευχαριστω που μοιραστηκες τις εικονες απο τον' μαγικο σου βυθο'.

zero είπε...

Παρα πολυ καλο.
Γραφεις πολυ καλα.

5 pink flowers είπε...

se efxaristo gai to sygkekrimeno den mou anikei omos to credit, afto to sygkekrimeno to egrapse i fili mou i evgenia ,exo valei tin ypografi tis apo kato kai mou to steile me gramma tin imera tis premieras I evgenia einai apo ti Zaxaro kai ...katalavaineis...

ολα θα πανε καλα... είπε...

Eυγενία,
Αν και δε σε γνωρίζω,μια ελάχιστη φιλική συμβουλή:ποτέ μην αγοράζεις κάτι για να αρέσεις σε κάποιον.
:)
Έχουν γνώση οι φύλακες.

5 pink flowers είπε...

σπουδαια η Κ.Δ καλα που μας τη θυμιζεις..σε βλεπω καιρο τωρα στον Ναβιγκατορ! και μου αρεσε το νομα τωρα βρηκα χρονο να σε επισκεφθω..ωραια ειθστε εδω θα μεταφερω στην Eυγενια το σχολιο σου..δεν ξερω εαν θα πεισθει προσπαθουμε να την πεισουμε για αυτο..αλλα ολοι εχουεμ τις εμμονες μας...που λες να σαι καλα και.... ολα θα πανε καλα

Ανώνυμος είπε...

Η ουσία δεν ήταν τα παπούτσια μου ξέρετε αλλά θα τοποθετηθώ και στην δική σας ανάγνωση του κειμένου:Τα αγορια που αγαπώ, εχουν μεγαλώσει στην εποχή των glitter περιοδικών και πρεπει παντα να τους πετώ λίγη ασημόσκονη στην αρχή για να με προσέξουν.
Τα κορίτσια , ξέρετε , θέλουν πάντα να είναι ποθητά από τον εραστή τους .Το να ντύνεσαι κάθε φορά για κάποιον , ειναι σαν να δημιουργείς ενα μικρό πίνακα και να τον χαρίζεις.Το βρίσκω χαρούμενο , δοτικό και δεν βλάπτει κανέναν.Καλύτερα εξωφρενικά ντυμένα ξωτικά παρά κυρίες μέσα σε γκρι κουστούμια που ονειρεύονται spa, τα οποία φυσικά θα πληρώνουν εξίσου σοβαροί κύριοι, σε περιοχές που έχει καταστρέψει η φωτιά.
Για την ιστορία , ο εραστής ήρθε , απρόοπτα , όπως κάνει πάντα , μια αλλήν βραδυα .Αποκοιμηθήκαμε ξυπόλυτοι.Το πελμα του, ηταν τόσο τέλειο , όσο εκείνος.ειχε την απαλότητα ενος μικρού παιδιού, που διατηρεί την αθωωτητά του στις σχεσεις και δεν εχει ανάγκη να ειναι σε επιφυλακή,ουτε επιθυμει να εχει "γνωση " για κάτι.Πήδαει στον γκρεμό και εγώ τον πιάνω ...
(ΑΣΤΕΡΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΔΕΝ ΤΑ ΛΕΩ ΜΟΝΟ ΣΕ ΣΕΝΑ. ΤΑ ΔΙΑΛΑΛΩ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ)